Ruzie werkt verslavend. Ruziegenoten in een arbeidsconflict of echtscheiding draaien net als een aan drugs of alcohol verslaafde persoon voordurend in rondjes om hun probleem heen. Ze willen eigenlijk stoppen met ruziemaken, maar zijn als het ware verslaafd aan de hun bekende wijze van 'communiceren'. Ze vervallen net als de verslaafde voortdurend in oud gedrag omdat dit bekend terrein is, maar weten ook dat ruzie het probleem niet oplost maar juist verergert. Net als de verslaafde die wil stoppen met drugs of drinken weten zij niet hoe de negatieve spiraal te doorbreken. Ook ruziegenoten hebben hulp nodig. Ze zijn namelijk hun vrijheid aan het conflict verloren en moeten net als de verslaafde afkicken. In onderstaand flmpje van Boris van der Ham ....bespreekt hij het drugs- en alcoholbeleid in Nederland en stelt hij de vraag: "moet je nu alles verbieden met regels of mensen helpen". Dit dilemma geldt ook voor conflict. Te veel regels ontneemt mensen de vrijheid om zelf vorm te geven aan hun probleem. Denk maar eens aan het arbeidsrecht. We zijn soms meer bezig met het uitleggen van de regels, dan te zien wat mensen zelf nodig hebben om hun vrijheid in relatie tot de kwestie te hervinden. Net als bij de verslaafden waar de hulpverleners over elkaar vallen over wat wel en niet kan of mag, zien we in het arbeidsconflict of echtscheiding de specialisten zoals de advocaten elkaar de waarheid uitleggen. De ruziegenoten blijken vaak nog nauwelijks eigenaar van hùn conflict.
Precies gelijk de woorden van Boris van der Ham in relatie tot de verslaafde, is mediation: "het op tijd naast iemand gaan staan om zijn vrijheid te kunnen hervinden". Een interessante vergelijking!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten